muszę to powiedzieć

Programy śniadaniowe ( o których już kiedyś pisała, nota bene będąc matką na urlopie macierzyńskim po raz pierwszy) są stworzone dla a) emerytów i rencistów b) bezrobotnych kobiet, tudzież mężczyzn, chociaż oglądając je można dojść do wniosku, że bezrobotne są zwłaszcza kobiety, bo tematy w nich poruszane są głównie do tej grupy adresowane c) do kobiet w ciąży, bądź z dziećmi do lat 3, które to do żłobka, przedszkola nie chodzą, a matki owych dzieci siedzą w domach, często nie dlatego, że chcą!!ale, że po prostu muszą.
Z owych programów można wysnuć jeden wniosek, że wszystkie te grupy łączy to, że mają mega konta bankowe, bo produkty tam pokazywane, reklamowane należą do grupy eko-sreko, designerskie-pseudo-g..o, które kosztuje furę pieniędzy. Do tego wszystkie te osoby uwielbiają gotować kieszonki z kaczki pod pierzynką z rukoli i roszpunki, podane z sosem beszamelowo-kurkowym z przepiórczą wstążeczką, a na deser ciasto dyniowo-figowe polane sosem z trufli, bo przecież mają czas to niech się wykażą czymś!! A no i jeszcze konieczne im są porady w stylu, kiedy osiągnę orgazm. Do tego jeszcze porady stylisty tomka, który podpowie ci jak wyglądać sexy w domu i broń boże nie chodź w dresie po domu, bo wtedy przechodząc koło lustra możesz popaść w depresję.Jeszcze garść eksperckich porad. Gdzie to znana pani aktorka i pan aktor, oraz pani tancerka, co to nawet szkoły nie skończyła, podpowie ci jak zerwać swoją przyjaźń, albo jak to dobrze mieć 20 lat, bo ona jak miała 20 robiła takie szalone rzeczy, że całe Stany przejechała z koleżanką i przekroczyła granicę meksykańską w limuzynie i narugała policjantowi.  Fantastyczne prawda? Och, tak bardzo potrzebowałam ich cennych porad!
Katowanie należy zakończyć przyglądając się parze prowadzących, którzy prześcigają się w byciu śmiesznymi, wyluzowanymi i naturalnymi. Tu na pierwszym miejscu stawiam parę Jolanta P.  i Robert K., gdzie ta pierwsza prowadzi ten bylejaki program o bylejakich tematach, w sam raz do bułki do serem, tak jakby prowadziła nadzwyczaj ważny program publicystyczny o problemach gospodarczych świata, a w przerwach swojej idiotycznej egzaltacji dokucza biednemu prowadzącemu, dogadując mu i poniżając. A on biedny nie reaguje, jakby ja była nim to bym jej dała w twarz. Jest mi go tak żal, że właśnie z myślą o nim to piszę, bo nie mog,e tego oglądać, bo się tak denerwuję, ż eon nie reaguje...;-) że aż bym tam weszła i ją opluła!
Tak sobie myślę, że aby oglądać te programy i nie zwariować trzeba po prostu oddzielić  to wszystko od siebie grubą kreską i po prostu patrzeć na to z dystansu, bo inaczej można popaść w depresję nie  z powodu dresu włożonego w domu, ale z powodu tego, że taki kosmos istnieje tak blisko nas,  a nam jest tak dobrze tutaj, gdzie jesteśmy i nie chcemy mieszkać na tej szklanej planecie. Dzień dobry! -matka w piżamie;-)