historia o nieumytych oknach

Wielkanoc wybitnie kojarzy się z szorowaniem framug i polerowaniem szyb. A od kiedy internet zalały kilka lat temu memy ze świętami i umytymi oknami, jakoś wybitnie mi się to spodobało i uzmysłowiło, jakie to idiotyczne. To znaczy szorowanie i polerowanie. Fajnie jest mieć czyste okna, umytą podłogę i wyczyszczone szafki. Ale punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Nie ukrywam, że jestem nistrzynią sprzątania "wierzchów", środki jakoś do mnie nie przemawiają. Jednak w tym roku i "wierzchy" do mnie nie mówiły. Bo jako dorodna kura stwierdzam, że mija się to z celem, bo w czasie gdy przejdę ze sprzętem czyszczącym z punktu a do puktu b to ten pierwszy już wymaga ponownej interwencji, gdyż moje dzieci mają liczne talenty, a na ich czele stoi talent wyciągania, wycinania, rzucania, kruszenia, rozlewania i ostatnio chowania to tu to tam tego, czego się wstydzą. ( nie będę się nad tym tu rozwodzić, ale powiem, że są to rzeczy śmierdzące w wykonaniu jednego z dzieci- możecie obstawiać co to i kto to? Jest nagroda:-))I być może na okna nie wchodzą i by mi ich może aż tak nie zepsuli swoimi talentami, ale obsługując tę trójkę średnio 20 godzin na dobę, mam bowiem cztery godziny snu w nocy, nawet nie chciało mi się nalać wody do wiadra. Przed oczami miałam te wszystkie memy Jezusa sprawdzającego umyte okna i stwierdziłam, że cudownie jest ich nie myć. Czuję, że zrobiłam dobrze, bo i tak ma lać i wszystkie umyte okna zabrudzą się, aż miło. A ja będę triumfować, bo przynajmniej się nie namęczylam przy ich myciu, bo przy codzienności to i owszem. Z moimi brudnymi oknami Wielkanoc i tak jest, i jajka są, i majonez jest i kurczaki są, i zające też. Cieszcie się świętami!