dezorganizacja lenistwa

to co się dzieje przechodzi wszelkie granice przyzwoitości, nieprzyzwoitości, wytrzymałości, i w ogóle granice wszystkiego i każdego. Mama- dotychczasowa mistrzyni organizacji, słynąca z zaplanowania, rozsyspała się na drobny mak. Nie wiem, jaki jest dzień tygodnia, nie wiem co się ma wydarzyć w danym dniu, nie potrafię się ogarnąć. A do tego wszystkiego dochodzi jeszcze mega leń, który powoduje, że nawet herbaty nie che mi się zrobić , a pić to i owszem- usycham. Do tego jeszcze nerwica żołądkowa wywołana "hiperaktywną zuzą" i "nad-marudnym tatą", który nie ma czasu, a nawet jak mamie się wydaje, że go ma, to się okazuje, że to tylko złudzenie optyczne. Ogólnie zdezorganizowałam się i zastanawiam się czy w ogóle istnieje możliwość powrotu do starego biegu rzeczy w najbliższym czasie, bo jak na to wszystko patrzę to ja już nie tyle "czarno to widzę", ale " wcale tego nie widzę". Pojawiają się sporadycznie oznaki, że da się wyjść z impasu, ale ich sporadyczność jest chyba zbyt mała, aby mogła być znacząca. I tak dla przykładu dziś rano przed płaczem na dzień dobry w żłobku, zrobiłyśmy sobie z zuzą sesję "damy", bo dziś właśnie taki było motyw przewodni poranka, kóry pozwlił okiełznać Pączka i ubrać go. Codziennie jest coś innego, co musi działać jako zagłuszacz krzyku " do baci, do baci". Co oznacza, że mama ma ją zabrać do babci, a nie do żłobka. Rano musi być nowy motyw, który przekrzyczy " do baci". I jest wszystko piesek, kotek krówka, "chicken", dziś były "damy", że się ubrałyśmy jak damy.
Kończ mamo, wstydu oszczędź, bo nawet wpisy są maksymalnie zdezorganizowane.