jezu jak się cieszę

że jest 21. 15 i dziecko nasze jedyne i najuokachańsze śpi. Kiedyś cieszyło mnie, że kupiłam sobie fajną bluzkę, albo że egzamin zaliczony, a dziś że jest cisza, że nie trzeba nosić na rękach i że kupa jest przebrana i kolejna najprawdopodobniej będzie dopiero rano. Priorytety się zmieniają, świat się zmienia, ja się zmieniam i tylko wszystko wokół zostaje takie samo, chociaż chyba też nie do końca, bo na przykład miasto nasze całe rozkopane i drogi wszędzie nowe będą. czyli też się zmienia, też nowe priorytety, szkoda tylko, że drogowe, bo inne też by się przydały. A ja bym chciała, żeby moim priorytetem na dziś wieczór była pierwsza randka, z której wrócę i powiem: Jezu, jak się cieszę, że dziecko moje dalej śpi ( aż do rana znaczy się :))