poniedziałek

Nadszedł. W końcu. Upragniony, wyczekany, wytęskniony.
Brzmi dziwnie.
Wiem.
ale optyka zmienia się, gdy do układanki dodamy sobie następujące elementy
- Zuza poszła do przedszkola ( a jak narazie jest tym niesforniejszym dzieckiem z dwóch)
- a ja zostałam matką na urlopie macierzyńskim z synem, który jak na chwilę obecną jest mniej kłopotliwym dzieckiem, a teraz to sobie nawet śpi jupiiii.
Prawda, że fajnie? Pewnie mi się znudzi i już za parę dni zacznę narzekać, ale teraz się delektuje ciszą i spokojem aż do 15!!! I tak codziennie!!!
Nie byłabym sprawiedliwa, gdybym nie powiedziała, że wakacje nie były udane, i że nie jest mi smutno, że się skończyły. Było fajnie i słonecznie, i szybko. Bo naprawdę zleciało w megaekspresowym tempie. I nie mogę sobie zarzucić, że nie starałam się być matką pełnoetatową dwójki dzieci. Efekt? No trochę nerwowa się zrobiłam i muszę przyznać, że jednak lubię,jak Zuza jest trochę w innym środowisku, bo potem obie doceniamy siebie nawzajem, a tak to raczej sobie działałyśmy na nerwy.
A jak minęło "odprowadzenie"? Otóż Zuza wbiegła i tyle było jej widać. A w przebieralni rodzice i panie dwoiły się i troiły, żeby przekonać swoje dzieci do wejścia do środka. Tata musiał tylko siła wyciągnąć Zuzę z zewnątrz, bo pani nie zdążyła jej przykleić naklejki z imieniem, a jak naklejka już była to z powrotem pognała. Oczywiście do sali grupy .....kangurów!!!Bo a) kangury akurat tańczyły b) wcześniej już oznajmiła, że krasnoludkiem nie będzie. No ale to już nas nie interesuje, niech teraz panie się męczą i odciągają krasnoludka od kangurów.
A i jeszcze. Tata pękał z dumy, jak pozostali rodzice patrząc na niego z zazdrością oznajmili: ale panu zazdrościmy!! Ha, w końcu możemy być dumni z naszej córki!!